एका त्या क्षणी...

एका त्या क्षणी...

भेटलास एका त्या क्षणी असा
सारी स्वप्नं जागी झाली,
नाजुक हळव्या ओंजळीने
तुलाच भरुन घ्यायला लागली...

बोललास एका त्या क्षणी असा
वाटलं जग इथेच थांबावं,
वा-यानेही किंचित मान वळवुन
आपल्या मनीचं गुजं जाणावं...

हसलास एका त्या क्षणी असा
प्राजक्ताचा सडा अगंणी पडला,
तुझ्यासह जोडीने फ़िरताना
त्याचाच घमघमाट जाणवला...

हसवलसं एका त्या क्षणी असं
डोळ्यातलं पाणी उडुन गेलं,
तुझ्या मायेच्या शब्दांनी
ते ही घाबरुन पळुन गेलं..

होशील माझा एका त्या क्षणी असा
मी सर्वांगी मोहरुन जाईन,
सुखाच्या मोरपीसावरुन फ़िरताना
तुझ्या संसारात रंगुन जाईन...

-- प्राजक्त

कधी कोणी

कधी कोणी माझं ही असेल
माझ्यावर जीव ओवाळून टाकेल,
मावळतीची गोंडस लाली
माझ्या भाळी चढवेल...

गळ्यात माझ्याही कधी
सौभाग्यलेणं असेल,
लाल तो सिंदुर कधी
माझा चेहरा सजवेल...

हातात माझ्या ही कधी
असेल चुडा हिरवागार,
सुखाचं दान मग मी
हसत करेन स्वीकार...

नाजुक चंदेरी जोडव्यानीं
पावले माझी सजतील,
आंनंदाच्या श्रावणधारा
माझ्याही अंगणी बरसतील...

इंद्रधनुषी रंगात
मी ही रंगेन तेव्हा,
पावसातही तेजवणारा
आदित्य साथी असेल जेव्हा...

जुळावेत रेशीमबंध...

वूमेन'स डे

जादू निसर्गाची

अस्ताला जाता रवी धरेवर झेपावणारी संध्या,
हिरवा निसर्ग पाहता पाहता गाली खुद्कन हसणारी मुग्धा...

प्रियेच्या गालावरती जसा लज्जेचा रक्तीमा,
तशीच भासे मला ही लालजर्द पश्चिमा...

शांत शीतल प्रकाशाने सुखावतात नेञ,
हळुच निरोप घेतो जेव्हा धरतीचा मिञ...

सुर्यास्त प्रतिबिंबित झालेल्या पाण्यावर हलकेसे तरंग,
नाजुकशी ती रंगछटा अन् मनात कसलेसे उमंग...

चांदण्यांनी झुळकावली निशेच्या येण्याची चाहुल,
राजेशाही थाटातलं चंद्राचं पहिलं पाउल...

निसर्गाची ही जादु पाहुन प्राजक्ता ही बहरली,
अफ़ाट असं सौन्दर्य निरखत मनोमन मोहरली...

माझे बाबा...

होता माझ्याकडेही कधी काळी एक चांदोबा,
शांत निर्मळ प्रेमाचा सागर असलेले माझे बाबा...

सीमोलघंन करुन आल्यावर आम्हाला ओवाळणारी आई,
आमच्या कुटुंबावर सदा वरदहस्त ठेवणारी अम्बेजोगाई...

छानसं सजलेलं होतं आमचं छोटसं घरकुल,
आई-बाबांच्या संसारवेलीवरचं मी प्राजक्ताचं फ़ुल...

निरभ्र आकाश निमिषात झाकोळावं तशी अवचित द्रुष्ट लागली,
भर दुपारी आईची किंकाळी ह्रुदयाला चिरा पाडत गेली...

अफ़ाट जगात आम्हाला सोडुन बाबा दुर निघुन गेले,
प्रेम करण्याची दैवी देणगी जाताना माझ्यात रुजवून गेले...

त्यांनी केलेले संस्कार मी आजन्म जपणार आहे,
त्यांची निशाणी - ही कळी मी जीवनभर फ़ुलवणार आहे...