कधी कोणी

कधी कोणी माझं ही असेल
माझ्यावर जीव ओवाळून टाकेल,
मावळतीची गोंडस लाली
माझ्या भाळी चढवेल...

गळ्यात माझ्याही कधी
सौभाग्यलेणं असेल,
लाल तो सिंदुर कधी
माझा चेहरा सजवेल...

हातात माझ्या ही कधी
असेल चुडा हिरवागार,
सुखाचं दान मग मी
हसत करेन स्वीकार...

नाजुक चंदेरी जोडव्यानीं
पावले माझी सजतील,
आंनंदाच्या श्रावणधारा
माझ्याही अंगणी बरसतील...

इंद्रधनुषी रंगात
मी ही रंगेन तेव्हा,
पावसातही तेजवणारा
आदित्य साथी असेल जेव्हा...

जुळावेत रेशीमबंध...

वूमेन'स डे

जादू निसर्गाची

अस्ताला जाता रवी धरेवर झेपावणारी संध्या,
हिरवा निसर्ग पाहता पाहता गाली खुद्कन हसणारी मुग्धा...

प्रियेच्या गालावरती जसा लज्जेचा रक्तीमा,
तशीच भासे मला ही लालजर्द पश्चिमा...

शांत शीतल प्रकाशाने सुखावतात नेञ,
हळुच निरोप घेतो जेव्हा धरतीचा मिञ...

सुर्यास्त प्रतिबिंबित झालेल्या पाण्यावर हलकेसे तरंग,
नाजुकशी ती रंगछटा अन् मनात कसलेसे उमंग...

चांदण्यांनी झुळकावली निशेच्या येण्याची चाहुल,
राजेशाही थाटातलं चंद्राचं पहिलं पाउल...

निसर्गाची ही जादु पाहुन प्राजक्ता ही बहरली,
अफ़ाट असं सौन्दर्य निरखत मनोमन मोहरली...